امتحانات حضوری یا مجازی ؟
سال‌ها پیش در شب‌های بلند زمستانی دانش آموزان چشم به زبان گزارشگر اخبار هواشناسی می‌دوختند تا ببینند چند متر برف باریده و آیا می‌توانند به علت برودت هوا یک روز بیشتر در خانه بمانند یا نه. در طی چند سال گذشته بارش‌های زمستانی جای خود را به وارونگی هوا دادند و این بار دانش آموزان به علت آلودگی بیش از حد مجاز هوا در زمستان‌های خاکستری کلان شهرها چند روزی بیشتر تعطیل می‌شدند اما حالا بیشتر از یک سال است که دانش آموزان بیش از هر چیزی اخبار ستاد ملی کرونا را دنبال می‌کنند. نه برای تعطیلی بیشتر، بلکه برای اینکه متوجه شوند چه زمانی می‌توانند دوباره رنگ دیوار‌های مدرسه را ببینند.
با هدف رعایت عدالت آموزشی ، شبکه های تلویزیونی صدا و سیما و آموزش مجازی و الکترونیکی، تا حدودی ساختار خدمات آموزشی غیر حضوری را فراهم آوردند. هدفی که تحقق صد در صدی آن در کشور با مشکلات عدیده‌ای از جمله زیرساخت‌های فنی، پاسخگویی اینترنت و عدم آشنایی معلمان آن با تدریس مجازی روبرو است.
اما در طی چند روز گذشته زمزمه‌هایی مبنی بر حضوری شدن امتحانات پایه‌های نهم و دوازدهم به گوش می‌رسد که در این میان نگرانی های دانش آموزان و خانواده های آنها جهت حضور در جلسات امتحان به شدت افزایش یافته است. اما سئوال اینجاست که آیا توانایی و ابزارهای لازم جهت برگذاری امتحانات غیر حضوری در کشور وجود دارد؟
برخی شرکت های دانش بنیان ایرانی از جمله موسسه فرهنگی فرایاد سامانه های مدیریت سیستم آموزش الکترونیکی را طراحی و ایجاد کرده اندکه یکی از امکانات آن برگزاری آزمون های آنلاین می باشد. شاید بهتر بود وزارت آموزش و پروش از قبل با تکیه بر دانش ایرانی زیر ساخت لازم برای برگزاری آزمون های غیرحضوری را پیش بینی و در نتیجه نگرانی بابت حضور دانش آموزان و خانواده های ایشان در چنین شرایطی را برطرف می نمود. حال آنکه در آینده و بعد از دوران کرونا نیز سیستم های آموزش الکترونیکی و مجازی جایگاه ویژه ای در آموزش را خواهند داشت.
